SEX SEX SEX...
se×.com

Seks is de praktische praktijk van de seksualiteit, korte vorm: seks

Seks is de praktische praktijk van seksualiteit, korte vorm: seks, als een geheel van de uitdrukkingen van het leven, gedrag, sensaties en interacties van levende wezens in relatie tot hun geslacht.

Seks is de praktische praktijk van seksualiteit, korte vorm: seks, als een geheel van de uitdrukkingen van het leven, gedrag, sensaties en interacties van levende wezens in relatie tot hun geslacht. In het algemeen geldt dat seksuele handelingen tussen twee of meer seksuele partners, in het bijzonder geslachtsgemeenschap en vergelijkbare seksuele praktijken, in bredere zin ook verwijzen naar masturbatie.

Stimulans

Seks heeft vele functies: Het voldoet aan het libido, dient als geslachtsgemeenschap voor de voortplanting en drukt meestal gevoelens van tederheid, genegenheid en liefde uit als een belangrijke vorm van sociale interactie. Vooral in liefdesrelaties kan het seksleven een centrale rol spelen als uitdrukking van de band tussen partners. Het is echter niet uitsluitend verbonden met liefdesrelaties of relaties met partners.

Seksueel contact tussen dieren wordt meestal paring genoemd. In de regel is dit puur instinctmatig gedrag, dat uitsluitend dient voor de voortplanting. Bij een aantal soorten, zoals bonobo's en dolfijnen, maakt seks deel uit van de sociale interactie, zoals dat bij de mens het geval is. Bij de mens is seks niet langer puur instinctmatig gedrag, maar is het ook onderhevig aan bewuste besluitvormingsprocessen.

Seksuele praktijk

A seksuele beoefening is elke actie die subjectief in dienst staat van seksuele bevrediging. Dit zijn niet alleen manipulaties van de genitaliën, maar alles wat als stimulerend kan worden ervaren, zoals de Franse kus.

Omdat seks een eigen betekenis en doel heeft in de mens door de ontkoppeling van voortplanting, heeft het een grote verscheidenheid aan seksuele praktijken ontwikkeld, die aan de ene kant een uitdrukking zijn van hun creativiteit en de vreugde van het fysieke samenleven, en aan de andere kant ook zeer praktische achtergronden hebben, bijvoorbeeld wanneer heteroseksuele anale seks vaak werd beoefend voor anticonceptie - ook al is dit een zeer onveilige methode.

Seksuele praktijken zonder geslachtsgemeenschap

Seksuele praktijken die niet beperkt zijn tot één persoon omvatten erotische massages, stimulatie van de erogene zones (inclusief de tepels en oorlellen) en het hele lichaam, d.w.z. nekken en aaien. Er zijn echter ook een aantal praktijken die door de groep belanghebbenden als seksueel stimulerend worden ervaren: Rollenspellen, vermommingen, vertragingen of versnellingen van seksuele handelingen, seksuele handelingen op een bepaalde plaats, de gezamenlijke consumptie van erotisch of pornografisch materiaal, maar ook sterkere prikkels zoals pijn (sadomasochisme) of elektrostimulatie. Bijna alle dingen of handelingen kunnen seksueel geladen zijn.

Seksuele gemeenschap

Seksuele gemeenschap is de seksuele vereniging van twee seksuele partners, die bestaat uit de penetratie of intensieve stimulatie van de geslachtsorganen tijdens seksuele contacten van welke aard dan ook. In partnerschapsseks, het tedere voorspel, verhoogt de intieme uitwisseling van tederheid de wederzijdse lust. Penetratie kan bestaan uit het doordringen van de penis, hand, vingers of seksspeeltje in een opening in het lichaam van de ander.

Heteroseksuele geslachtsgemeenschap" wordt meestal opgevat als het invoegen van de penis in de vagina met daaropvolgende voorwaartse en achterwaartse beweging. Deze zweefbeweging stimuleert de man meestal tot het punt waar hij een orgasme bereikt en ejaculeert. Aan de andere kant kan slechts een klein percentage van de vrouwen, hoewel normaal gesproken ook opgewonden, een hoogtepunt bereiken uitsluitend door vaginale geslachtsgemeenschap. Meestal is extra - directe of indirecte - clitorisstimulatie nodig, zowel tijdens het voorspel als na de penetratie, bijvoorbeeld door geschikte lichaamsbewegingen van de partners of met de hand. Dit type van seks kan in verschillende houdingen worden beoefend - "Missionary position", "doggy position", "rider position"...enz.

Tijdens de orale geslachtsgemeenschap vindt de geslachtsgemeenschap plaats met de mond en de tong, waarbij de combinatie mond-penis "fellatio" wordt genoemd, de combinatie mond-vulva wordt "cunnilingus" genoemd. Gelijktijdige wederzijdse orale stimulatie wordt ook zeer figuurlijk "Sixty-nine" genoemd. De anale stimulatie kan ook oraal worden uitgevoerd als de zeer gevoelige perineum of de buitenste sluitspier met de mond en de tong (anilingus) wordt aangeraakt.

Tijdens anaal geslachtsgemeenschap, wordt de penis in de anus van de andere persoon ingebracht. Anaal geslachtsverkeer kan ook in verschillende houdingen worden geoefend; bovendien wordt het ook met de vingers of met geschikte voorwerpen uitgevoerd.

Andere praktijken

Naast deze praktijken kent men ook het onderling wrijven van de geslachtsdelen (Tribadie), het inbrengen van de hele hand of de onderarm in een lichaamsopening van het tegenovergestelde (Fisting), het geslacht tussen de borsten van een vrouw, het verkeer tussen de dijen (dijengemeenschap), de billen of in de oksels (Italiaans). Speciale vormen van geslachtsgemeenschap zijn BDSM, snelle seks (quickie), seks in drieën (triplet) of in een groep (groepsseks, gang bang). Zonder fysiek contact is seksueel en obsceen spreken (verbale erotiek, vuile praat, telefoonseks, cyberseks), het observeren van de seksualiteit van andere mensen (voyeurisme) en het tonen van de eigen seksualiteit (exhibitionisme) niet nodig.

Seksuele eetlust

Seks wordt in de psychologie beschouwd als eetlustopwekkend gedrag, waarvan de drijvende kracht de seksuele drang is, ook wel libido genoemd. Zolang er geen seksuele bevrediging wordt ervaren, bouwt de seksuele eetlust zich op, wordt het verlangen naar seksuele activiteit geïntensiveerd (zie ook seksuele eetluststoornis).
Fysiologisch gezien is het libido afhankelijk van de productie van geslachtshormonen, d.w.z. testosteron bij mannen en oestrogeen bij vrouwen. Veel vrouwen maken melding van libidoschommelingen tijdens de vrouwelijke cyclus.
Seksuele opwinding is in eerste instantie een reactie van het limbisch systeem in de hersenen op bepaalde zintuiglijke prikkels die kunnen leiden tot onvrijwillige fysieke reflexen, die vervolgens kunnen leiden tot het initiëren van paringsgedrag.

Geslachtsreactiecyclus

Het proces van geslachtsgemeenschap - met of zonder partner - wordt de seksuele reactiecyclus genoemd en is meestal verdeeld in vier fasen.

Tijdens de excitatiefase stijgen de pols en de bloeddruk: De seksspoeling begint. De clitoris, schaamlippen en tepels van een vrouw zwellen op, de penis van een man. Deze erecties zijn een natuurlijk proces van seksuele opwinding, veroorzaakt door verstopping van het bloed in het bijbehorende erectieweefsel van deze organen (maar niet in de tepels). Het wordt normaal gesproken geactiveerd door het erectiecentrum in het onderste ruggenmerg, bijvoorbeeld door mechanische reflexstimulatie, erotische gedachten, erotische zintuiglijke waarnemingen of ideeën, natuurlijk ook direct door vreemde strelingen of eigen manipulaties. Tegelijkertijd is een erectie bij mannen een van de voorwaarden voor penetratie, d.w.z. coïtus, hoewel een actief en vervuld liefdesleven ook mogelijk is zonder.
Tijdens de plateaufase wordt gedurende enige tijd een individueel verschillend excitatieniveau gehandhaafd, waarbij de spierspanning wordt geïntensiveerd en de polsslag en de bloeddruk blijven stijgen. De buitenste schaamlippen van de vrouw zwellen op en een vaginaal transudaat, de vaginale afscheiding gaat uit; de Bartholins klieren geven laat in deze fase hun heldere vocht af, terwijl de mannen uit de klieren van de koehouder afscheiden.
In de derde fase, het orgasme, wordt het verlangen het sterkst gevoeld voor een paar seconden. De bloedstroom naar de huid neemt maximaal toe, de frequentie van de hartslag kan verdubbelen, de bloeddruk neemt toe en de ademhaling versnelt, wat zelfs kan leiden tot een kortstondig bewustzijnsverlies. Intussen treden onwillekeurige, ritmische spiersamentrekkingen op in de genitale en anale regio's.
Het orgasme van een gemiddelde vrouw bestaat uit ongeveer 5 tot 15 spiersamentrekkingen van de "orgastische manchet", dat zijn enkele spieren in de buikstreek. Soms kan tijdens de vrouwelijke ejaculatie een duidelijke vloeistof vrijkomen uit het G-spot kliercentrum (prostaatvrouwelijkheid). Veel vrouwen hebben een langzamere en ondiepere opwindingscurve dan mannen en hebben daarom meer tijd nodig om een seksueel hoogtepunt te bereiken.
Tijdens een orgasme met ejaculatie, werpt de man meestal ongeveer twee tot zes milliliter sperma uit dankzij gecoördineerde samentrekkingen van de bijbal, de spermakoker, de blaasklier, de prostaat en de plasbuis en de samentrekkingen van de bekkenbodemspieren. Orgasme en ejaculatie kunnen ook onafhankelijk van elkaar plaatsvinden.
De laatste fase is de vuurvaste periode, waarin de erecties afnemen na een seksuele climax en de cardiovasculaire functie weer normaal wordt. Dit gebeurt meestal veel langzamer bij vrouwen dan bij mannen. Mannen hebben vaak last van postcoïtale vermoeidheid. De meeste mannen hebben dan enkele minuten of zelfs aanzienlijk langer (bij toenemende leeftijd ook enkele dagen) nodig tot ze de seksuele reactiecyclus kunnen herhalen.

Morele aspecten

Seksualiteit in het spanningsveld tussen maatschappij en religie: Allegorie op de liefde (Angelo Bronzino, 1545)
De ethiek van de westerse samenleving wordt sterk beïnvloed door het christelijk geloof. Sinds de middeleeuwen domineren katholieke instellingen en later ook andere christelijke kerken de publieke opinie over seksualiteit in West-Europa. De vreugde van de seksualiteit werd alom als zondig beschouwd, alleen de voortplanting en de voortplanting in het sacrament van het christelijke huwelijk werd moreel bepleit en bevorderd, hoewel de praktijk er misschien anders uitzag. Na een fase van bevestigende houdingen ten opzichte van seksualiteit veranderde de houding in de 18e eeuw als gevolg van de heersende burgerlijke en protestantse seksuele moraal; verschillende seksuele gedragingen werden als "ziek" beschouwd: masturbatie werd als schadelijk voor de gezondheid beschouwd, net als kinderseksualiteit. Met de voortschrijdende secularisatie van de Westerse wereld in de 20e eeuw, zijn er sindsdien meer en meer seksuele activiteiten en gedragingen geaccepteerd. Het taboe op het seksuele is vandaag de dag echter nog vaak effectief: publiekelijk "gevierde" seksuele taboebreuken, bijvoorbeeld op de televisie, zijn hier net zo goed een indicatie als de vaak nog geoefende dubbele moraal.

De meeste mensen die zijn opgegroeid in westerse samenlevingen kunnen drie morele "minimumregels" voor seks accepteren:

Seksuele handelingen worden uitgevoerd met wederzijdse toestemming van de seksuele partners, d.w.z. elke partner gaat akkoord met deze handelingen in het volle besef van de gevolgen en in vrije beslissing - d.w.z. zonder dwang. De seksuele partners moeten ook een minimumleeftijd hebben bereikt (vaak 14 of 16 jaar).
Seksuele activiteit mag geen permanente fysieke of mentale schade veroorzaken aan partners of derden.
Seksuele activiteit mag alleen kinderen voortbrengen als men in staat is om de volledige verantwoordelijkheid en de bijbehorende plichten op zich te nemen.
Normatieve en culturele verschillen in de seksuele moraal bestaan met betrekking tot de formele beoordeling van het huwelijk, seks voor en buiten het huwelijk (overspel), vormen van samenleven (monogamie, polygamie, polyamorie, polyanderij), houdingen ten opzichte van prostitutie, de leeftijd van het vermogen om te trouwen, de tijden en executies van geslachtsgemeenschap, enz. Daarentegen bestaat er brede sociaal-culturele overeenstemming over de praktijk van geslachtsgemeenschap alleen in de privé-sfeer, het verbod op verkrachting en het incesttaboe.

vooraleer: Virtueel geslacht Volgende: Volwassene

SEX SEX SEX...